เมื่อเดินสายเคเบิล ควรใช้ไฟเบอร์โหมดเดี่ยวในสถานการณ์ใด และควรใช้ไฟเบอร์มัลติโหมดภายใต้สถานการณ์ใด

1. มัลติไฟเบอร์

เมื่อขนาดทางเรขาคณิตของเส้นใย (เส้นผ่านศูนย์กลางแกนหลัก d1 เป็นหลัก) มีขนาดใหญ่กว่าความยาวคลื่นของแสงมาก (ประมาณ 1 µm) ก็จะมีโหมดการแพร่กระจายหลายสิบหรือหลายร้อยรูปแบบในเส้นใย โหมดการแพร่กระจายที่แตกต่างกันมีความเร็วและเฟสการแพร่กระจายที่แตกต่างกัน ส่งผลให้เกิดการหน่วงเวลาและการขยายพัลส์แสงหลังจากการส่งสัญญาณทางไกล ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าการกระจายตัวแบบโมดัล (หรือเรียกอีกอย่างว่าการกระจายแบบหลายรูปแบบ) ของใยแก้วนำแสง

การกระจายแบบโมดัลจะจำกัดแบนด์วิธของไฟเบอร์มัลติโหมดให้แคบลง และลดความสามารถในการรับส่งข้อมูล ดังนั้นไฟเบอร์มัลติโหมดจึงเหมาะสำหรับการสื่อสารไฟเบอร์ออปติกที่มีความจุน้อยเท่านั้น

การกระจายดัชนีการหักเหของเส้นใยมัลติโหมดส่วนใหญ่เป็นการกระจายแบบพาราโบลา ซึ่งก็คือการกระจายดัชนีการหักเหของแสงแบบให้คะแนน เส้นผ่านศูนย์กลางของแกนกลางอยู่ที่ประมาณ 50 µm
2. ไฟเบอร์โหมดเดียว

เมื่อขนาดทางเรขาคณิตของไฟเบอร์ (เส้นผ่านศูนย์กลางแกนหลักเป็นหลัก) สามารถใกล้เคียงกับความยาวคลื่นของแสงได้ ตัวอย่างเช่น เส้นผ่านศูนย์กลางแกนกลาง d1 อยู่ในช่วง 5-10 µm ไฟเบอร์จะอนุญาตเพียงโหมดเดียวเท่านั้น (โหมดพื้นฐาน HE11) เพื่อเผยแพร่ในนั้น และโหมดลำดับที่สูงกว่าที่เหลือจะถูกตัดออก เส้นใยดังกล่าวเรียกว่าเส้นใยโหมดเดี่ยว

เนื่องจากมีการแพร่กระจายโหมดเดียวและหลีกเลี่ยงปัญหาการกระจายตัวของโหมด ไฟเบอร์โหมดเดี่ยวจึงมีแบนด์วิธที่กว้างมากและเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการสื่อสารใยแก้วนำแสงความจุสูง ดังนั้น เพื่อให้บรรลุการส่งผ่านโหมดเดียว พารามิเตอร์ของไฟเบอร์จะต้องเป็นไปตามเงื่อนไขบางประการ โดยคำนวณโดยสูตรที่ว่าสำหรับไฟเบอร์ที่มี NA=0.12 เพื่อให้บรรลุการส่งผ่านโหมดเดียวที่สูงกว่า γ=1.3 µm รัศมีของแกนไฟเบอร์จะต้อง เป็น ≤4.2 µm นั่นคือ เส้นผ่านศูนย์กลางแกนกลางของมัน d1≤8.4 µm

เนื่องจากเส้นผ่านศูนย์กลางแกนกลางของใยแก้วนำแสงโหมดเดียวมีขนาดเล็กมาก กระบวนการผลิตจึงบังคับใช้ข้อกำหนดที่เข้มงวดยิ่งขึ้น