Allereerst is de optische kabel niet bang voor water omdat hij beschermd is. Wanneer de optische kabel wordt omgezet in een kabel, zijn er twee beschermingseisen voor de optische vezel: de eerste is dat de optische vezel minder wordt belast; de andere is dat de optische vezel waterdicht moet zijn. De buitenste laag van de optische kabel is een plastic omhulsel, de binnenste is een metalen omhulsel en de binnenste is een waterblokkerende laag die opzwelt met water, en de kern van de kabel is gelijmd met zalf en optische vezels.
De optische kabel heeft vier waterdichte deuren, namelijk: plastic omhulsel, metalen omhulsel, waterblokkerende laag en zalf.
De vraag is dus: is de vezelkern bang voor water? Is het niet gewoon glas, waar ben je bang voor water?
Sterker nog, hij is bang voor water.
Je denkt misschien waarom het aquariumglas en het vensterglas thuis niet bang zijn voor water, maar waterdicht zijn, en waarom zijn ze allemaal van glas?
Waarom is de vezelkern bang voor water?
Algemeen wordt aangenomen dat de vezelkern niet bang is voor water, omdat glas een uitstekende waterhechting heeft. Maar in feite is water zeer schadelijk voor optische kabels. Als er water in de optische kabel komt, zal dit de optische vezel beschadigen als deze bevriest en uitzet in het koude water. Daarom moet de optische kabel met zalf worden gevuld om te voorkomen dat er vocht binnendringt.
Experimenten tonen aan dat langdurig binnendringen van vocht in de optische kabel het verlies van de optische vezel zal vergroten, vooral bij de golflengte van 1,55 pm.
De reden waarom optische vezels bang zijn voor water is dat optische vezels zijn samengesteld uit glas (SiO4) silicium-zuurstof-tetraëders die met elkaar zijn verbonden, zoals weergegeven in figuur 1. In een Si-O-Si-netwerk bestaan zuurstofatomen in de vorm van zuurstof bruggen.
In een wateromgeving vindt echter, nadat het glasoppervlak waterdamp heeft geadsorbeerd, een langzame hydrolysereactie plaats, resulterend in het verbreken van de silicium-zuurstofbinding in het oorspronkelijke —Si—O—-netwerk, en de overbrugde zuurstof raakt onbrugbaar zuurstof zoals weergegeven in figuur 2, wat resulteert in scheuren in het glas, en de scheuren blijven groeien.
Of het nu om aquariumglas, vensterglas of glasvezelglas gaat, iedereen is bang voor water. Het verschil is dat het aquariumglas en het vensterglas erg dik zijn, met diktes van 3 mm, 5 mm en 10 mm. Zelfs als er een barst van 0,05 mm is, heeft dit geen invloed op de sterkte van het glas. Met het blote oog is er geen verandering.
Glasvezel is anders. De glasdiameter van de optische vezel is slechts 0,125 mm, wat zo dik is als een haar. Als er een scheur van 0,05 mm is, zal de diameter van de optische vezel 0,075 mm zijn, dus de vezel is dat ook. zeer gemakkelijk te breken. Bovendien zal het verschijnen van OH-wortels ook het lichtabsorptieverlies van de optische vezel vergroten. Dit is de reden waarom aquariumglas en vensterglas niet bang zijn voor water, terwijl glasvezelglas bang is voor water.
In dit geval, als de optische kabel beschadigd is, de afdichting van de aansluitdoos niet goed is en de blanke vezel blootligt, wordt de levensduur van de optische vezel verkort en zal de vezel op natuurlijke wijze breken als gevolg van water.
Als de optische vezel in het riool is ingebouwd, moeten de verbindingen daarom goed worden behandeld en als de optische vezel zelf beschadigd is, moet deze worden gerepareerd. Zorg ervoor dat de binnenkant van de optische vezel niet in contact komt met water.
Posttijd: 18-nov-2022
